ေတာင့္ထားရတဲ့ေျခေထာက္ေတြ
စုတ္ျပတ္ေအာင္ေညာင္းတယ္။
အေၾကာင္းက
ငါ့ေအာက္ကေရြ႔လ်ားေနတဲ့စက္ေလွကား။
ဒင္းကုိယ္ေပၚမွာငါ့ကုိယ္ငါမလဲေအာင္
သုိင္းကေနရတယ္။
ဒါနဲ႔
ဆုိင္ဆုိင္မဆုိင္ဆုိင္
ရြာကလူၾကပ္ၾကပ္ဘတ္စ္ကားကုိ
သတိသြားရတယ္။
မတူတာတစ္ခုက
အန္ညိခ်ကာရင္ဘတ္မွာ
ေမးအပ္ေနတဲ့အေကာင္
ေလွကားကုိေက်ာေပးျပီး
ဆက္ကပ္ကစားေနပုံ
ဒင္းတုိ႔ဇာတ္လမ္းကုိၾကည့္ျပီးငါ
ေခၽြးျပန္လာတယ္။
အခ်စ္ေရ..
အဲဒီဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္သားကတည္းက
နင့္မ်က္လုံးထဲ၀င္တဲ့ပုိးစိမ္းေကာင္ကုိငါဖယ္ေပးခဲ့မိရင္
အခုခ်ိန္မွာ
ငါတုိ႔ ကဗ်ာသားတစ္အုပ္နဲ႔
သုိက္၀န္းစုိေျပေနလတၱ႔ံ။
ေလွကားကသြားေနဆဲပဲ
ဘ၀ေပါက္စနေလးတစ္ေယာက္က
ဘ၀ေပါက္စနၾကီးတစ္ေယာက္လက္ထဲမွာခုန္လုိ႔
ဘ၀အလတ္စားေတြမတ္မတ္ရပ္ေနတုန္း
ဘ၀အုိစုံတြဲတစ္တြဲက
တစ္ေယာက္ပခုံးကုိတစ္ေယာက္မွီထားတယ္။
ငါကေတာ့ယုိင္လုိ႔
ခင့္ႏႈတ္ခမ္းစူစူကုိ
တယ္လီဖုန္းနဲ႔ေခ်ာ့ျမွဴဖုိ႔
ငါ့့အိတ္ကပ္ပါးပါးကေလးက
ငါ့ကုိ
လူလူသူသူ၀ီစကီအစား
ပူပူထူထူ,ရမ္,တစ္ျပားကုိ
စံထားေစခဲ့ေတာ့
ငါ့မွာဘယ္ကအားရွိပါ့မလဲကြယ္။
ေလွကားလက္ရမ္းကုိ
့ေနာက္ဆုံးေကာက္ရုိးတမွ်င္ဆြဲေနရတဲ့ငါဟာ
မင္းရဲ႔
အျပင္သြားခါနီးမွ
ဖုိင္နယ္အျဖစ္ဆြတ္လုိက္တဲ့ေရေမႊးအေၾကာင္းေတြးေနမိတယ္။
အခ်စ္ေရ
ေလွကားစီးရတာဟာ
ေငြျပားေခ်းရတာထက္ခက္တယ္။
(ခ်န္းေျမ့)
No comments:
Post a Comment